فروش میلیارد دلاری انیمیشن ایرانی در سینماهای روسیه | هزینه تولید انیمیشن در ایران یک هزارم کشورهای دیگر است
تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۱۵۶۹۱
به گزارش همشهری آنلاین، به بهانه اکران انیمیشن پسر دلفینی، برنامه «سینماچی» رادیو جوان این هفته به بررسی این انیمیشن موفق پرداخت.
محمدامین همدانی، تهیه‌کننده انیمیشن پسر دلفینی، در پاسخ به این سوال که خیلی وقت است که مشغول این انیمیشن هستید، گفت: حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ نفر در ایران برای ساخت فیلم سینمایی انیمیشن به مدت دو تا سه سال کار می‌کنند تا یک فیلم ۹۰ دقیقه‌ای تولید شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تهیه‌کننده انیمیشن پسر دلفینی ادامه داد: بعد از اینکه فیلم قبلی‌مان در سال ۱۳۹۴ در جشنواره فیلم فجر جایزه دریافت کرد، ایده انیمیشن به ذهنمان رسید و حدود دو تا دو و نیم سال برای داستان وقت گذاشتیم. اواسط سال ۱۳۹۷ هم برای پیش‌تولید تا تولید این انیمیشن زمان گذاشتیم.
گیشه های سرد سینما در روزهای پایان تابستان | اکران شناور گیشه را نجات می‌دهد؟ ظرفیت بین المللی انیمیشن ایرانی علی انصاریان به سینماها می آید چه عواملی باعث فروش بیشتر یک فیلم در سینماها می شود؟ | برخی فیلم ها انگار صاحب ندارندوی در پاسخ به این سوال که زیرساخت‌های انیمیشن‌سازی در ایران به نسبت جهان به چه صورت است، گفت: ما خیلی مشکل زیرساخت در کشور نداریم. البته از لحاظ‌های دیگر به نسبت سایر کشورها تفاوت‌های عجیب و غریبی داریم. معمولا عدد تمام شده یک انیمیشن در ایران حدود ۱۰۰۰ برابر کمتر از انیمیشنی است که در سایر کشورها تولید می‌شود. به همین دلیل، برای اینکه یک فیلم به خارج از ایران فرستاده شود و به یک اکران خود برسد، باید به همان اندازه هزینه تولید، هزینه پکیج، بازاریابی و ... شود.
کودکان روسیه فکر می‌کنند فیلم در روسیه تولید شدهمحمدامین همدانی درباره اینکه چرا این انیمیشن سر از روسیه درآورد، افزود: خب در ایران با همه‌گیری کرونا و تعطیلات مدارس روبه‌رو بودیم. به همین دلیل سینمای کودک چندان موفق نبود. از آنجایی که در روسیه حدود پنج سالی می‌شد که دفتر راه انداخته بودیم، تصمیم گرفتیم که اکرانش را آنجا انجام دهیم. به همین دلیل، دوبله خوبی را برای انیمیشن در روسیه انجام دادیم. اگر الان از کودکان روسیه درباره پسر دلفینی بپرسید، فکر می‌کنند که فیلم در روسیه تولید شده است.
وی در پاسخ به سوال مجری که چه مدت فیلم بر روی پرده روسیه بود، گفت: کشور روسیه برخلاف ایران مدت زمان کمی را برای اکران درنظر می‌گیرد. تقریبا هر فیلم جدیدی که بر روی پرده سینما می‌آید، بیشتر از دو هفته نمی‌شود.
اکران در ۲۷۰۰ سالن سینمای روسیهتهیهکننده انیمیشن پسر دلفینی درباره میزان فروش این انیمیشن گفت: ۱.۷ میلیارد دلار در گیشه روسیه فروختیم. در پلتفرم‌ها و تلویزیون هم نزدیک یک میلیارد تومان فروختیم. از آنجایی که فیلم در ۲۷۰۰ سالن سینما در حال اکران بود، به عده‌ای مبلغی پرداخت کردیم که تا بچه‌های روسی بازخوردشان را به ما بگویند. حتی ستاره‌های موسیقی و سینما روسیه هم به همراه کودکانشان می‌آمدند و فیلم را می‌دیدند.
محمدامین همدانی با بیان اینکه در روسیه جایزه بزرگی را به نام آرتک را به دست آوردیم، افزود: کمپی از سال ۱۹۲۶ راه افتاده که کودکان با استعداد روسیه و تعدادی از کشورهای آسیای میانه در کمپ شرکت می‌کنند و از آثار اکران شده رای می‌گیرند. فیلم ما هم از بین تمام کارهای روسیه انتخاب شد.
وی درباره اکران انیمیشن پسر دلفینی در سایر کشورها توضیح داد: کشورهایی مانند کره جنوبی، اسپانیا، تایوان، مغولستان و اندونزی در حال آماده‌سازی برای اکران هستند. در کشورهایی مانند چین و کشورهای عربی هم در حال آماده‌سازی برای قراردادهایشان هستیم.
تهیه‌کننده انیمیشن پسر دلفینی درباره روزهای اولیه اکران این انیمیشن در ایران گفت: در افتتاحیه هفته گذشته پخش‌کننده فکرش را نمی‌کرد که با کمبود سالن مواجه شویم و ما گفتیم که در افتتاحیه کشور روسیه ۲۰۰۰ نفر نشسته بودند. خلاصه اینکه تا پنج سالن تماشاچی داشتیم و برای بقیه ظرفیت تماشا وجود نداشت. بنابراین فقط در روز افتتاحیه هزار و ۵۰ بلیت فروختیم که قابلیت بیشتر از این را هم داشت.
انیمیشن در ایران برخلاف سینما تولد منطقی و درستی داشتدر ادامه گفت‌وگو، سید محمد حسینی، مدیرعامل انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس در پاسخ به این سوال که چرا سراغ ساخت انیمیشن نمی‌رویم، گفت: انیمیشن در ایران تولد منطقی و درستی داشت. برخلاف سینما که ناقص متولد شد، انیمیشن روندی را طی کرد که به مرور شاهد بروز و ظهور استعدادهایی بودیم که قصه خودشان را بدون لکنت را بیان کردند. استعدادهای عجیبی برای ساخت انیمیشن در کشور داریم که در حال مهاجرت به سایر کشورها هستند.
مدیرعامل انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس ادامه داد: علاوه بر اینکه ساخت انیمیشن گران است، زمینه نزدیکی هم با ساحت تخیل دارد. انیمیشن تمامی عناصر خیالی را شکل می‌دهد و از لحاظ فلسفی به تمایل ذاتی انسان‌ها نزدیک است.
ژاپن با انیمیشن بر روی حوزه ورزش تاثیر گذاشتسید محمد حسینی درباره ساخت انیمیشن‌های ژاپنی و تاثیرگذاری‌اش بر نسل جدید ادامه داد: ژاپن با ساخت انیمیشن‌هایش بر روی حوزه ورزش تاثیرگذاشت و باعث رشد جدی در ورزش ژاپن شد. در حوزه آموزش هم به معلمان و آموزش و پرورش یاد داد که چگونه می‌توانند پند، اندرز و حکمت را به نسل جوان آموزش دهند.
مدیرعامل انجمن سینمای انقلاب با بیان اینکه ژاپن بعد از پیشرفتی که در حوزه انیمیشن‌سازی داشت، با پسرفت روبه‌رو شد، افزود: کره، چین و هند سینمای خودشان را دنبال کردند ولی ژاپن به دنبال آن بود که نظمی را که در امریکا وجود داشت، دنبال کند.
کد خبر 702752 منبع: فارس برچسب‌ها سینمای جهان روسیه ایران و روسیه فیلم و سریال ایرانی سینمای ایران پویا نمایی - انیمیشنمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: سینمای جهان روسیه ایران و روسیه فیلم و سریال ایرانی سینمای ایران پویا نمایی انیمیشن انیمیشن در ایران ساخت انیمیشن سایر کشورها بر روی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۱۵۶۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اولین هنرپیشه زن سینما و یک سرگذشت تلخ پرتکرار
دهم اردیبهشت‌ماه سالروز درگذشت بازیگری است که نه تنها به عنوان نخستین هنرپیشه زن ایرانی شناخته می‌شود بلکه از منظری دیگر او را اولین قربانی در ناتوانیِ بومی کردنِ تفکر مدرن در سینمای ایران می‌دانند.
به گزارش ایسنا، نام صدیقه (روح‌انگیز) سامی‌نژاد که متولد سال ۱۲۹۵ بود، با بازی در نقش «گلنار» در فیلم «دختر لُر» برای همیشه در تاریخ سینمای ایران باقی مانده است. «دختر لر» نخستین اثر ناطق سینمای ایران است و در سال ۱۳۱۲ توسط خان‌بهادر اردشیر ایرانی و عبدالحسین سپنتا ساخته شد.
با پخش «دختر لر» در سینماها که با استقبال فراوانی هم روبرو شد، سامی‌نژاد به شهرت رسید اما بعد سرنوشت بسیار تلخی پیدا کرد.
فریدون جیرانی سال ۱۳۸۹ در دورانی که پخش یک مصاحبه با فریماه فرجامی بعد از سال‌ها بی‌خبری و با تصاویری تکان‌دهنده از این ستاره سال‌های دور سینما واکنش‌های تندی را به دنبال داشت، در مطلبی بیان کرد: «زندگی بازیگران در سینمای ایران تلخ است و این فقط مربوط به سال‌های پس از انقلاب نیست. از ابتدای ورود سینما به ایران این سرگذشت تلخ تکرار شده است. ۱۳ اردیبهشت سال ۱۳۷۶ یک روز صبح به دفتر مجله سینما زنگ زدند و گفتند روح‌انگیز سامی‌نژاد مُرده است. من تا آن روز فکر می‌کردم روح‌انگیز سامی‌نژاد باید سال‌ها پیش مرده باشد. به خانه خواهرش عالیه زند تبریزی زنگ زدم و دیدم خبر درست است. رفتم خانه عالیه زند تبریزی و فهمیدم سامی‌نژاد بعدازظهر چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ۷۶ در سن ۸۶ سالگی در تنهایی مرده و روز پنج‌شنبه ۱۱ اردیبهشت در قطعه ۳۴ ردیف ۴۴ شماره ۴۶ در جایی گمنامی خاک شده است. رختخواب سامی‌نژاد وسط خانه بود. تنها میراث این اولین بازیگر سینما یک کیسه نایلونی بود و داخل آن یک بسته سیگار، یک شناسنامه و بروشور تانشده «دختر لر».»
این کارگردان سینما همچنین گفته بود: «من قبل از دیدن این میراث، تصویر سامی‌نژاد را در فیلم تهامی‌نژاد دیده بودم که گریه می‌کرد و دیگر هیچ. «ایران قادری» که یک روز سرشناس‌ترین بازیگر تماشاخانه تهران بود، چه شد؟ چگونه مُرد؟ چه کسی خبر داشت؟ و خیلی‌های دیگر. ریشه سرگذشت تلخ بازیگران در سینمای ایران را باید در جامعه‌ای جستجو کرد که نتوانسته است تفکر مدرن را بومی کند و در خودش حل نماید. متاسفانه اولین قربانیان این ناتوانی بازیگران زن سینما بودند.»
عباس بهارلو - مورخ و پژوهشگر سینما - در سال ۱۳۸۱ مطلبی درباره این بازیگر نوشته بود که در بخش‌هایی از آن آمده است: «وقتی در سال ۱۳۱۲ فیلمِ «دختر لر» ساخته مشترک خان‌بهادر اردشیر ایرانی و عبدالحسین سپنتا، که صدیقه سامی‌نژاد در آن نقش «گلنار» را بازی می‌کرد، در تهران نمایش داده شد، در میان مردمی که برای بار نخست سیمای یک زن ایرانی را بر پرده سینما دیده بودند واکنش‌های ناگواری برانگیخت، که به‌درستی روشن نیست ــ و احتمالاً هیچ‌گاه نیز معلوم نخواهد شد ــ که آیا خانم صدیقه سامی‌نژاد تصوری از آن واکنش‌ها در ذهن داشته است یا خیر، و آیا اگر می‌داشت حاضر به ایفای نقش در آن فیلم می‌شد؟»
گفته می‌شود که در آن مقطع آوانس اوگانیانس نیز کوشش‌هایی را در زمینه ساخت فیلم انجام می‌داد و در این‌باره بهارلو ادامه داده است: «به‌موازات فعالیت‌های سخت‌کوشانه اوگانیانس در ایران، عبدالحسین سپنتا و خان‌بهادر اردشیر ایرانی نیز برای ساختن نخستین فیلم مشترک در هندوستان در جست‌وجوی بازیگر زنی بودند که زبان فارسی بداند و نقش «گلنار» را در فیلم «دختر لر» بازی کند. تا قبل از دوره پهلوی‌ِ اول بازی زنانِ مسلمان در نمایش‌ها و تعزیه‌ها ممنوع بود و بازیگران زنی که در این سال‌ها در فیلم‌های اوگانیانس و مرادی ایفای نقش می‌کردند مانند مادام سیرانوش، لیدا ماطاوسیان، ژاسمین ژوزف، زما اوگانیانس و آسیا قسطانیان (کوستانیان) از بانوان ارمنی بودند که اکثر آن‌ها از صحنه تئاتر به سینما آمده بودند، به‌همین دلیل موانع کم‌تری بر سرِ راه خود داشتند.
سپنتا موفق شد صدیقه (روح‌انگیز) سامی‌نژاد، همسر یکی از کارکنان کمپانی امپریال فیلم بمبئی، را که از سیزده سالگی از کرمان به هندوستان رفته بود مجاب کند و با این توضیح که نام او به‌عنوان نخستین بازیگر زن در تاریخ سینمای ایران ثبت خواهد شد ــ که شد ــ موافقت او و شوهرش، دماوندی، را برای بازی در فیلمش جلب کند. بدین ترتیب گروه هندی ـ ایرانی عبدالحسین سپنتا و اردشیر ایرانی کار خود را در هندوستان آغاز کرد.
«دختر لر» نخستین بار در سی‌ام آبان ۱۳۱۲ در دو سینمای مایاک (دیده‌بان) و سپه بر پرده آمد، و نمایش آن، سال بعد از دوم مردادماه ۱۳۱۳ در سینما مایاک تکرار شد، و پس از یک ماه از چهارم آذر نمایش آن در سینما سپه به مدت پنجاه روز ادامه یافت. سپس با یک دو هفته وقفه در همین‌سینما از نو بر پرده رفت. استقبال از فیلم بسیار پُرشور بود و حتی «مادر بزرگ‌های خیلی پیر» هم رفتند تا سرگذشت «دختر لر» را به‌چشم ببینند.»
ایفای نقش گلنار در «دختر لر» موجب شد که صدیقه سامی‌نژاد چنان انگشت‌نما و زبانزد خاص و عام شود که هم با دشنام روبرو شد و هم با تشویق برخی مردم در شهرهای مختلف.»
سامی‌نژاد در سال ۱۳۴۹ یعنی ۳۷ سال پس از نمایش «دختر لر»، در مستندی از محمد تهامی‌نژاد با نام «سینمای ایران از مشروطیت تا سپنتا» حضور یافت و به روایت زندگی دشوار و پر از رنج خود پرداخت.
از تهامی‌نژاد نقل شده است: «اغلب به‌طور کنترل‌نشده‌ای می‌خندید و در حالی‌که اشک در چشمانش حلقه زده بود به من گفت که هنگام اقامت در هند ایرانی‌های متعصب او را مورد ضرب‌وشتم قرارمی‌دادند و حتی بطری به‌طرفش پرتاب می‌کردند. به‌طوری‌که همواره مجبور بود همراه با محافظ از استودیو امپریال فیلم خارج شود.»
درباره این چهره مستند دیگری با نام «روح‌انگیز سامی‌نژاد» به کارگردانی مجید فدایی نیز ساخته شده که در ارتباط با زندگی نخستین بازیگر زن سینمای ایران و ایفاگر نقش «دختر لر» است،
سامی‌نژاد در حالی در 80 سالگی از دنیا رفت که خاطرات زیادی از دورانی که «دختر لر» ساخته شد و حواشی پیرامون آن بازگو نشد. فریدون جیرانی که مطالعات زیادی درباره تاریخ سینما دارد، با بیان اینکه چنین اتفاقی فقط مختص نخستین بازیگران سینما نبوده، در مصاحبه‌ای با ایسنا گفته بود: «بسیاری از بازیگران سینما، حرف و تاریخ سینما را با خود به زیر خاک بردند. من بارها به آن‌ها گفته بودم که اجازه بدهید این اطلاعات به نسل‌های دیگر انتقال داده شود، اما بسیاری از آن‌ها به این موضوع توجه نکردند.»
او گفته است: «قدیمی‌های معروف، بریده‌اند و سعی می‌کنند که صحبت نکنند، چون معتقدند سال‌ها به آن‌ها بی‌لطفی شده است و دل پرگلایه‌ای دارند. مثل ناصر ملک مطیعی که من یک بار از او دعوت کردم تا به خانه سینما بیاید و درباره «چهارراه حوادث» (فیلمی به کارگردانی ساموئل خاچیکیان) صحبت کند و هرچه اصرار کردم موافقت نکرد. فردین هم دق کرد، در حالی که می‌توانست بازی کند. در یکی از برنامه‌های تلویزیونی هفت، بعد از سال‌ها آقای افخمی گفت که اگر به تاریخ سینما مراجعه کنید می‌بینید که بعد از فیلم «گنج قارون» تعداد سینماهای تهران افزایش پیدا کرده است بنابراین نمی‌توان نقش فردین را در تاریخ سینمای ایران انکار کرد اما سال‌ها تلاش شد که این نقش را انکار و حذف کنیم اما نتوانستیم. برای همین بعد از فوت او تشییع جنازه باشکوهی شکل گرفت. او می‌توانست بازی کند، چرا بازی نکرد؟ اگر بازی می‌کرد چه اتفاقی می‌افتاد؟ در سینمای سی سال اخیر که علی بی‌غمی وجود نداشت، می توانست نقش یک پدر را بازی بکند.»
انتهای پیام
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور